De laatste loodjes

De laatste dag van 2016. Het is nog ruim 33 km en dan zal ik de 10.000 km passeren.

Dus als ik straks naar huis fiets van mijn werk blijven er nog 28 km over voor de Tacx.

Afgelopen week 358 km gefietst en deze week staat de teller op 246 km

Ik ben op 1 januari begonnen met fietsen en het was de bedoeling om met al die voorbereiding in september de Mont Ventoux te beklimmen. Dat is gelukt. 

3 beklimmingen vanuit 3 verschillende dorpjes. Bedoin, Malaucen en Sault.

De bedoeling om deze drie beklimmingen op 1 dag te doen is niet gelukt.

De redenen dat het niet is gelukt beschreef al eerder in september.

Misschien ga ik in 2017 wel terug om alsnog mijn doel te bereiken.

Ik moet zeggen dat ik toch wel voelde dat ik had gefaald en moest mezelf even oppeppen.

Ik heb verder dankzij de geweldige camping en omgeving een prachtige vakantie gehad en met mijn vrouw enorm genoten van het warme weer, het eten en de ontspannen sfeer in voornamelijk Bedoin.

Verder zijn de mogelijkheden in Frankrijk eindeloos.

Wat denk je van de Alpe d'Huez , de Galibier of de Croix de Fer.

Of gaan we naar de Pyreneeën om de Tourmalet van beide zijden te beklimmen.

Ik ben er nog niet uit.

Mijn voornemen is om in 2017 om de dag te fietsen.Afgelopen jaar had ik het voornemen om elke dag te fietsen en dat heb ik de eerste maanden vol kunnen houden maar uiteindelijk moest ik op 11 mei verstek laten gaan. 

En toen was het gedaan met de recordpoging. Ik had graag de journalist Leon de Kort geëvenaard maar helaas.  

Volgens Strava heb ik behalve de 10.000 km ook 398 ( + 1 uur vanmiddag)  uur gefietst.

Het kost dus nogal wat tijd. Makkelijk zou zijn om lekker niets te doen of om al die dingen die door het fietsen blijven liggen op te pakken. Mijn vrouw kan wel een lijstje maken denk ik.

Op mijn Twitter account (@Bijnaelkedag heb ik inmiddels 58 volgers van diverse pluimage.

Het zijn niet allemaal fietsers maar hebben er wel interesse in.

Maar voor ik ga beslissen welke berg het volgend jaar gaat worden eerst maar eens langs de cardioloog op 12 januari voor een echografie.

Benieuwd of er iets is en of hij kan beoordelen wat de oorzaak was van de hartritmestoornissen op woensdag 14 december.

Ik wens iedereen die dit leest een fijne jaarwisseling en een een geweldig , gezond en sportief 2017.

Hartritme stoornis

Het einde van het jaar 2016 komt dichterbij.

Het is nu 19 december en ik heb sinds eind oktober niets meer geplaatst.

Deels door tijdgebrek en deels door gebrek aan inspiratie.

Ik was in september naar de Mont Ventoux geweest en had van januari t/m september dus een onderwerp en een doel : De Mont Ventoux beklimmen.

Dat is ook gelukt en de maanden daar naar toe waren geweldig. De spanning die zich opbouwt. De trainingen in al die maanden vanaf 1 januari. De duizenden kilometers waren een genot met als doel in september die beroemde top te halen.

Daarna was de trots groot en eigenlijk ook weer niet. Ik had graag de drie beklimmingen op 1 dag gedaan.

Dat is niet gelukt ( zie eerdere berichten waarom niet).

Mijn stempelkaart voor de Cinglé ligt ongebruikt in de kast.

In november de eerste 2 weken veel gewerkt om op 17 november op vakantie te gaan. Zonder fiets.

Bij terugkomst wederom diensten gedraaid ter compensatie van de vakantie.

Nu is het december en de Tacx staat permanent in de bijkeuken en ik heb toch in september nog 679 km gereden. In oktober 615 km en in november maar 267 km. Dat is echt weinig.

Nu had ik me voorgenomen om in december zoveel te fietsen zodat ik voor 2016 het aantal van 10.000 km zou gaan halen.

Het is nu de ochtend van 19 december en ik sta op 9362.9 km.

Dat maakt nog een restant van 637.1 km.

Daar heb ik nog 13 dagen voor dus dat lijkt me een haast onmogelijke opdracht omdat het neer komt op 49 km per dag en ik zie mezelf niet fietsen tijdens kerst of nieuwjaarsdag waarbij ik ook nog moet werken op die dagen.

Ik heb een excuus dat het misschien direct wat minder belangrijk maakt.

Afgelopen woensdag 14 december ben ik wakker geworden met een onregelmatige hartslag. Ik kon mijn polsslag niet goed vinden en laat staan tellen. 

Heel snel wisselde af met stilstand.

Ik heb zelf met een bloeddrukmeter mijn hartslag getracht vast te stellen maar die gaf een symbool van een hartje met een pijl. Dat symbool gaf in de gebruikshandleiding aan om de huisarts te bellen.

Ik heb rond 08.00 uur de huisarts gebeld waar ik direct kon komen. Daar ben ik (bij afwezigheid van mijn eigen huisarts) door een vervangende arts in opleiding opgevangen en zijn de eerste vragen beantwoord en is opnieuw mijn polsslag gemeten. Deze arts heeft me doorverwezen naar de poli in Oudenbosch voor een hartfilmpje.

Daar ben ik met mijn vrouw naar toe gegaan en na inschrijving is dat hartfilmpje ook gemaakt en beoordeeld door een cardioloog. 

Met de uitslag en advies terug naar de huisarts die mij weer doorverwees naar het Bravis in Roosendaal. Ik kon direct naar de spoedeisende hulp. 

Rond 10.30 uur kwam ik daar aan in gezelschap van mijn vrouw.

Wederom inschrijven en uiteindelijk beland ik daar op een bed en ben aan de monitor gehangen. Er is ook weer mijn bloeddruk gemeten. 

Er is bloed geprikt en er is een hart-longfoto gemaakt. 

Ik heb vragen beantwoordt en mijn ritme is weer normaal geworden nadat ik daar was aangekomen.

Ik heb ongeveer 4 uur lang hartritmestoornis gehad. 

Om ongeveer 14.00 uur ben ik ontslagen met een afspraak voor januari om een hartechografiek te laten maken.

Dus dat is er gebeurt.

Volgens de deskundigen kan ik weer gewoon alles doen.

Ik heb donderdag de gehele dag een OR vergadering gehad en vrijdag heb ik een uurtje op de fiets/ tacx gezeten.

Nu zit ik in een cyclus van 4 nachtdiensten en vind ik het altijd moeilijk om s`middags na mijn slaapmoment te gaan fietsen omdat ik dan net wakker ben en ook na de maaltijd in de avond fietsen valt ook niet mee.

Dat betekent dat die 13 dagen niet benut gaan worden en het dus in minder dagen moet gaan gebeuren.

Dus ik zal enkele dagen van 80 a 90 km moeten maken. En dat kan natuurlijk.

Ik geef nog niet op.

Herfst in Nederland

Het is nu 29 oktober en de maand oktober is bijna om.

De eerste dagen leek het nog of we een echte herfst gingen krijgen maar het is duidelijk een ander soort weer geworden met zelfs hele warme dagen voor de tijd van het jaar.

Zaterdag 1 oktober was een prachtige dag en die gelegenheid nam ik dan ook gelijk door een mooie route te pakken.

Dus via Roosendaal richting Etten Leur.

Dan via Zegge, Bosschenhoofd ,Hoeven, Oudenbosch, Standdaarbuiten , Stampersgat en nog wat extra lusjes weer naar huis.

Heerlijke rit 65 km.

 

Zelfs de dieren in de omgeving hadden niet door dat de herfst was begonnen en waanden zich nog in de zomer.

Op zondag 2 oktober was het mis met regen en slecht herfstweer.

Dus de Tacx klaargezet en de wintertraining is begonnen dacht ik toen. 

In de loop van de week is het weer weer beter en ga ook die week met de fiets naar het werk ( extra kilometers) en op vrijdag 7 oktober ga ik op mijn vrije dag lekker naar buiten.

Er is geen zon te bekennen maar het is goed te doen. 37 km

Op zaterdag 8 oktober is die zon er wel en gaan we weer naar buiten en rijden we iets meer dan vrijdag. 46 km en het was heerlijk.

Die week ga ik ook weer met de fiets naar het werk tot het wat minder wordt v.w.b. het weer.

Op woensdag 12 oktober is het slecht en pak ik de Tacx weer. Een uurtje voor het werk.

Op zondag 16 oktober is het prachtig weer.

Eerst een krachtig ontbijt en aan de slag. 

De Tacx stond klaar dus weer eerst het wiel wisselen en omkleden.

Richting de Philipsdam en Zeeland.                                                    

 

Lekker zonnetje en windje mee richting Steenbergen en daarna ook richting de Philipsdam.

Na de dam krijg ik natuurlijk wind tegen en wordt het best pittig.

Na 78 km kom ik thuis en ben blij dat ik in Oktober nog zo'n rit kan maken.

Ik ga niet in winterweer fietsen maar dit was heerlijk.

Op maandag 17 oktober ga ik in de ochtend mijn fiets schoonmaken en winter klaar maken.

Voor mij betekent dat hij schoon op de Tacx kan zonder dat de oude modder en slik me rond de oren vliegt en alle plakkerige druppels van de sportdrank weg zijn.

Dus na het monteren kleed ik om ga gelijk een ritje maken op de Tacx.

Ik kies voor een klim en de afdaling van de Tourmalet in de Franse Pyreneeën.

Ik ken de omgeving omdat we daar jaren terug twee keer op een camping hebben gestaan en de gehele omgeving hebben leren kennen als prachtig en uitdagend.

Ik moet daar echt een keer terug naar toe want daar ligt nog wat te wachten.

Die week heb ik nachtdiensten en dan vind ik het lastig om in de middag direct uit mijn slaap te eten en laat staan op de fiets te stappen.

Op vrijdag voel ik me echter best goed als ik eenmaal uit bed ben en besluit toch wat te gaan doen.

Een uurtje met de afdaling van de Tourmalet is 

voldoende en heb toch weer een uurtje gedaan.

Op een of andere manier legt de computer vast dat ik 48 km heb gefietst maar het moet 38 km zijn.

Op zondag 24 oktober is het weer in de ochtend niet best en ik besluit binnen te blijven. In de middag knapt het op maar dan ben ik al klaar met mijn segment van de Ronde van Vlaanderen. Ruim 40 km en alle kleding is weer drijfnat.

Op dinsdag voor het werk nog een segment van de RVV en pak toch weer ruim 40 km mee.

Wil ik oktober afsluiten met ruim 600 km zal ik op zondag en maandag 30 en 31 oktober nog wat moeten doen. Ik denk dat het goed komt.

Ik mis de vakantie in Frankrijk

Vandaag wordt het ook weer lekker weer. Heerlijk.

Het was in Frankrijk elke dag 34 graden en dat is net iets te warm maar 24 a 25 is goed te doen.

Het idee dat we volgende week mogelijk de verwarming weer aan moeten en de korte broek weer onder in de lade kan.

Ik mis de vakantie nu al ....

Voorjaar 2017 is nog ver weg maar ik ga nadenken over een doel voor volgend jaar.

Zomer in September

Het was gisteren 24 september en het was ruim 25 graden. Heerlijk fietsweer.

Warme lucht uit het zuiden. Zonnig maar veel wind.

Deze omstandigheden deden me denken aan de twee weken nabij de Mont Ventoux.

Het was daar iets warmer ( 34 gr.) maar verder voelde het hetzelfde.

Vorige week heb ik door het werk bijna niet gefietst maar deze week heb ik toch ruim 250 km kunnen fietsen. Afgelopen maandag 100 km en woensdag ruim 50 km.

Vandaag een rondje Philipsdam van ruim 80 km.

Plus enkele malen met de fiets naar het werk maakt 250 km.

De komende tijd zal het gedaan zijn met dit heerlijke weer al weet je het nooit.

Verder is er afgelopen jaar wat werk blijven liggen omdat ik wilde trainen voor de Mont Ventoux dus zal er de komende maanden wat minder tijd zijn om te fietsen.

In het begin van dit jaar geloofde ik echt dat ik net als Leon de Kort elke dag zou kunnen fietsen. 

Ik heb het enkele maanden volgehouden maar moest toch uiteindelijk capituleren in mei door familiebezoek en vakantie. 

Nu ik de Mont Ventoux heb beklommen merk ik ook dat de noodzaak wat is weggevallen en kan wat makkelijker een dag overslaan.

Als ik me weer een doel kan stellen zal het weer beter gaan vermoed ik.

De komende winter weer op de Tacx om de conditie op peil te houden is het eerste wat moet gebeuren. Dan kan ik in het voorjaar weer snel beginnen met een goede basis.

Ik heb afgelopen jaar volgens Strava bijna 8000 km gefietst en ik ben benieuwd waar ik op uit ga komen.

Ik weet niet of 10.000 km haalbaar is maar het is een mooi streven.

Door de aanschaf van de Mio Cyclo 505 ben ik andere routes gaan rijden en zodoende ben ik op wegen gekomen die ik nog niet kende. Ik ben ook verder gaan fietsen omdat de Mio de weg weet en wijst. Al stuurt hij me soms door dorpen en dan is het weg wijzen via de pijltjes lastig bij veel snelle bochten of verwijzingen.

Mijn volgers op Twitter (@Bijnaelkedag) zijn er inmiddels 58 en soms valt er 1 af of er meldt zich weer een nieuwe volger net als ik soms iemand niet meer volg of iemand ga volgen.

Ik overweeg trouwens mijn Twitter naam te veranderen want bijnaelkedag is niet meer zo.

Ik dacht aan @fietsomdedag of zo iets.

Ik denk er nog even over na.

Terug van Frankrijk  5.

Wat is daar allemaal gebeurt!!

Donderdag 8 september. Onze laatste dag in Frankrijk.

Vorige week donderdag heb ik mijn poging om vanuit Bedoin de top van de Mont Ventoux te bereiken moeten afbreken vanwege.......wat?

De warmte van 34 graden, mijn fiets waar ik met een 30 achter niet kleiner meer kon , mijn 92 kilo en niet te vergeten de percentage's in het bos. Dus dat waren de smoezen.

Nu aan de slag.

Nadat ik zaterdag en zondag vanuit Malaucene en Sault de top had gehaald wilde ik natuurlijk ook vanuit Bedoin nog een poging wagen. Ik was er nu toch.

In de ochtend de wekker gezet om 06.30 uur en na een ontbijt van havermout en enkele pannenkoeken met jam ga ik op pad richting Bedoin.

Het is fris en ik heb er goed aan gedaan een onderhemd aan te trekken.

Ik heb met mijn vrouw afgesproken om later achterop te komen en zij zal me in het bos wel ergens inhalen.

In Bedoin rijd ik een rondje rond de fontein en eet nog een banaan.

Ik ga van start en probeer rustig te beginnen want als ik nu te hard ga moet ik dat in het bos misschien al bekopen.

Ik ken het eerste stuk en na ruim 21 minuten kom bij de bocht linksaf.

Ik schakel direct klein en ga het bos in. 

Het is zwaar maar door mijn vroege start heb ik geen last van de warmte en voel me fitter.

De weg loopt omhoog en ik passeer de plek waar ik vorige donderdag gestopt ben. 

De bochten volgen elkaar op en in tegenstelling tot de klim vanuit Malaucene heb ik hier geen last van de vliegen. Ze zijn misschien nog niet wakker.

Als ik bij de laatste bocht voor Chalet Renard ben wordt ik ingehaald door mijn vrouw die met de auto achterop is gekomen. 

Bij de parkeerplaats bij het Chalet stop ik even ,eet een reepje en drink de rest van mijn eerste bidon leeg.

Ik kijk naar links waar de weg direct omhoog loopt en stap weer op.

Na enkele kilometers begin ik de inspanning toch te voelen en tel de paaltjes met afstand af.

Nog vier , nog drie. Het is nog niet druk maar toch zitten er wat meer renners te werken op de fiets en inhalen / ingehaald worden is het devies.

De laatste kilometers schuiven langzaam voorbij en het einde komt in zicht.

Langzaam komt ook de wind lichtjes om de hoek kijken. Het brengt eerder wat extra verkoeling dat het het klimmen zwaarder maakt.

Om me heen heeft iedereen het moeilijk op het laatste stuk maar we komen boven en 

ik heb weer een beklimming binnen.

De klok staat stil bij 1 uur 55 minuten en 38 seconden. Lekker. 

Relive mijn rit

Naast me komt een man boven die ouder dan ik (54jaar) lijkt en we raken in gesprek.

Hij is 70 jaar en gaat voor de cingle vandaag.

Mijn verbazing is groot. 

Ik kwam naar Frankrijk voor de cingle maar ik moet toegeven dat me dat niet is gelukt door al eerder genoemde excuses.

Ik benoem hem tot een held en ga met hem op de foto. Ik heb geen naam of email maar ik weet dat hij uit Ouderkerk a/d Ijssel komt en al ruim 40 jaar fietst.

Hij ging nog even zijn vrouw appen dat hij boven was en ging met me op de foto.

Ik wenste hem succes met zijn poging en laat hem zijn stempel halen in de shop.

Ik weet niet of hij het gered heeft die dag maar ik heb er alle vertrouwen in.

Mijn gedachten gaan terug aan mijn stempelkaart die op de camping is achtergebleven.

Misschien dat ik volgend jaar nog eens terug kom. 

Nog beter voorbereid

Als ik klaar ben met genieten trek ik mijn jack weer aan en maak me klaar om af te dalen.
Mijn huurfiets inleveren in Bedoin en nagenieten van de drie beklimmingen van afgelopen week.

Met een gemideelde van 45,6 km/u en een max van 67 km/u stort ik me naar beneden.
Heerlijk om bij het dalen alle fietsers die nog naar boven moeten /willen tegen te komen

Beneden lever ik mijn fiets in bij de fietsenzaak en stap in de auto op weg naar de camping waar we ons gereed gaan maken om op vrijdag weer naar huis te rijden.

Een hele ervaring rijker en hopelijk kan ik me ooit nog revancheren en mijn stempelkaart vol maken. 

Terug van Frankrijk  4.

Wat is daar allemaal gebeurt!!

Na de twee beklimmingen in het weekend gaan we op maandagmorgen de markt bezoeken in Bedoin.

In de middag fiets ik via Caromb en La Barroux richting Malaucene. Ik wil nog even kijken bij Lac du Patty maar alles is afgesloten i.v.m. eerder bosbranden in de omgeving.

Onderweg is het een prachtige omgeving met al die wijngaarden en olijfbomen.

De nodige klimmetjes en afdalingen zorgen voor de  nodige afwisseling.

Net voor Malaucene buig ik weer af richting Bedoin om daar via de Col de Madeleine te komen en vanuit Bedoin weer richting camping terug te gaan.

Een mooie weg door de naaldbossen en een uitzicht over het dal zorgt voor een ontspannen rit.

Uiteindelijk kom ik aan het eind van de rit toch weer aan ruim 30 km met een gemiddelde van
22,5 km/u. In de afdaling richting Bedoin haal een snelheid van 52 km/u.
In Bedoin stop ik bij de fietsenzaak op de hoek om mijn reservering van een huurfiets te wijzigen.
Ik had in de ochtend een aluminium fiets gereserveerd voor woensdagavond om donderdag de beklimming vanuit Bedoin opnieuw te proberen.
Ditmaal niet met mijn eigen fiets (Giant) met een 30 achter maar een Look met achter een 32.
Daar zou het mee moeten lukken. Maar ik pas de reservering aan naar een carbon frame.

Daarna rijd ik terug naar de camping en neem nog even een duik in het zwembad want het is nog steeds 34 graden en veel verandering komt daar de komende dagen niet in.

Zie mijn gegevens op Strava 

Op dinsdag wordt het een dagje Avignon maar woensdagmiddag ga ik mijn huurfiets ophalen en als mijn sensoren zijn overgezet en mijn maat is aangepast fiets ik met mijn lichte carbon naar de camping om op donderdag ochtend weer terug naar Bedoin te fietsen voor mijn 2e poging vanuit Bedoin

 

Terug van Frankrijk  3.

Wat is daar allemaal gebeurt!!

Na de beklimming van zaterdag ga ik op zondag 4 september voor de beklimming vanuit Sault. Ik was er nog niet geweest maar als we zondagochtend ook weer vroeg wegrijden is ruim 30 km verder Sault in zicht.

Een prachtige route waarop ik me alweer verheug om terug te rijden naar de camping maar eerst de beklimming.

De beklimming waarin ik ook kennis ga maken met de kale vlakte vanaf Chalet Renard.

In het dorp mijn fiets uit de auto, wiel erin en ik ga direct van start. Met het getankte vertrouwen van zaterdag ga ik vol vertrouwen van start en de eerste kilometers gaan vlot.

Ik haal wat mensen in en ik wordt op mijn beurt ook ingehaald. De snelheden wisselen en moet regelmatig schakelen naar klein en groot. 

Met een gemiddelde snelheid van 14,3 km/u en een maximum van 45 km/u leg ik de kilometers af en zonder problemen kom ik bij Chalet Renard aan. 

Ik voel me goed en kijk links naar boven om te zien hoe de eerste kilometers van de laatste 6 eruit zien. Ik drink wat en eet een reepje en stap weer op.

Deze 6 km naar de top vragen ook het uiterste van je. Ik heb weinig tot geen wind en zonnig is het ook nog niet echt ( vroeg gestart) maar de stijgingspercentages liegen er niet om.

Ik zet door en en het eind komt in zicht. 

Onderweg maakt Sport-photo een foto en wil dat je een kaartje aanpakt maar ze staan net op een punt waar ik mijn handjes aan het stuur nodig heb dus stopt hij het kaartje zelf in mijn achterzak. Later zal blijken dat ze minimaal 12 euro vragen voor het kleinste formaat foto.

Ik heb gelukkig mijn vrouw bij me die prachtige foto's maakt.

Voor de laatste bocht op 1000 meter onder de top is het nog even lastig maar ik zet door en zie de laatste bocht rechtsom. Nog even een steil stukje en ik ben boven. ppffffff

Ook binnen de 2 uur. 1 uur en 48 minuten en 33 seconden.

Ik ben blij en heb nu de 2e beklimming binnen. Ook hier een kus en een foto.

Nog wat drinken , eten en weer naar beneden.

Ik verheug me op deze afdaling en vraag mijn vrouw alvast naar beneden te gaan voor een mooie actiefoto. Nou , en die is gelukt.

En eentje verderop richting Sault.

In Sault aangekomen kiezen we ervoor om eens lekker rustig te gaan eten.

Het wordt een hamburger met grote frieten en wat salade. Samen met een frisse cola.

Na de lunch besluit ik terug te fietsen naar de camping en denk aan de Col de Abeilles die ik op de heenweg passeerde.

Ik ga op pad en krijg meteen een beklimming van bijna 10 % die enkele kilometers duurt.

Een weg door een prachtige omgeving en uiteindelijk is het een heerlijke rit ondanks de warmte van wederom 34 graden.

Geleidelijk loopt de weg omhoog en ik kan blijven trappen zonder in de problemen te komen.

Na deze klim volgt een afdaling van bijna 15 km die als een extra beloning voelt.

Heerlijk naar beneden met een snelheid van ruim 60 km per uur.

Weer een beklimming binnen en nu nog een keer Bedoin proberen.

Eerst een paar dagen iets anders zoals een dagje naar Avignon en de markt van Bedoin en ondertussen toch wat fietsen in de omgeving. 

Terug van Frankrijk  2.

Wat is daar allemaal gebeurt!!

Vrijdag kiezen we ervoor om de markt in Carpentras te bezoeken. Het is tenslotte ook vakantie voor mijn vrouw.
In de middag kies ervoor een ritje naar Malaucéne te maken en daar een kijkje te nemen bij de start van de klim.
Samen met de kilometers terug zijn het toch ruim 31 kilometers en heb een idee wat me de volgende te wachten staat. Op zaterdag staat de klim vanuit Malaucéne op de planning.

De nacht is warm maar de nachtrust is een stuk beter dan eerder deze week.
Om 06.30 uur staat de wekker en rond 07.30 uur rijden we de camping af om na 25 minuten in Malaucéne aan te komen. 15 minuten later fiets ik weg van de parkeerplaats en start de beklimming van 21 km. Het is nergens vlak en soms kijk ik omhoog om te waar de weg heen loopt en zie dan de weg omhoog lopen en er lijkt geen eind aan te komen.
De vliegen zitten ook aan deze zijde van de berg en ze blijven me opzoeken. De neiging om mijn stuur los te laten om ze weg te slaan verdring ik want ze komen toch terug.

Mijn vrouw  maakt af en toe een foto en kan aan me zien dat het zwaar is. 

Ze roept dat het goed gaat en vraagt of ik een andere bidon wil. Nee.......

In de bochten kies ik zoveel mogelijk de buitenzijde om even mijn benen rust te geven maar dat mag geen naam hebben. 

Het wordt alleen maar steiler en ik vraag me af waar het vlakker wordt....maar dat komt niet.

Tergend lange stukken lopen omhoog en ik dwing mezelf naar beneden te kijken om niet te zien hoelang het door loopt. Ik zie op mijn Mio cyclo 11,5 % verschijnen en vraag me af of ik het ga redden.  ik kom er door heen en trap door en zie zelfs kans om snel mijn bidon aan mijn mond te zetten en knijp er dan ook eens flink in.

Als ik op het parkeerterrein van Mont Serein aan kom zet ik even mijn benen aan de grond

om nog wat te drinken, een gelletje te nemen en mijn hartslag wat te laten zakken.
Ik krijg van mijn vrouw een nieuwe bidon en vertrek weer. Op naar boven en weet nu wel dat ik het ga halen maar zwaar blijft het. Ik kan niet kleiner meer schakelen en heb ook nergens een moment dat ik een tandje zwaarder kan.
Met een gemiddelde van 10,6 km kom ik boven en na 1 uur 59 min en 45 seconden stopt de klok. Ik zit nipt binnen de 2 uur maar heb het gehaald.

Na een kus van mijn vrouw ,een foto en het nagenieten van de prestatie trek ik mijn jack aan en begin aan de afdaling.
Met een gemiddelde van 46 km/u en een maximale snelheid van 70.9 km/u stort ik me in de afdaling en het lawaai in je oren is enorm maar ik geniet.
Ik probeer zo weinig mogelijk te remmen al moet dat af en toe wel om het veilig te houden.

Als ik beneden aan kom is alle vermoeidheid weg en besluit ik als extra beloning terug te fietsen naar de camping, 13 km verderop.
Deze is binnen en morgen ga ik voor de beklimming vanuit Sault.
Relive mijn Rit en kijk de beklimming vanuit een ander oogpunt.

Terug van Frankrijk  1.

Wat is daar allemaal gebeurt!!

Op maandag 29  augustus om 21.0 uur vertrokken met de auto richting de Mont Ventoux.

1050 km staat er op de Tom Tom en dus komen we de volgende ochtend aan en met de nodige pauzes betekent dat we om 10.00 uur in de ochtend aankomen op Camping Le Ventoux nabij Mazan.

  

Als we aankomen kunnen we na de nodige formulieren en uitleg plaats nemen in onze Mobil-Home op plek A4. Een rustige plek in de hoek van de camping. 

Een kleine rustige camping op een kleine 8 km van Bedoin en 13 km vanaf Malaucene.

Sault ligt op een afstand van 33 km.

In de middag eerste wat inkopen bij de Intermarche in Mazan en dan is het ook tijd om eens rustig te eten en dat gaan we dan ook doen. 

Op woensdag ga ik mijn eerste ritje maken in de omgeving en besluit naar Bedoin te rijden om de beroemde fontein en start van de klim met eigen ogen te zien. 

Het is 34 graden en de wegen zijn goed al moet ik wel goed aan de kant blijven omdat de auto's toch wel doorrijden ondanks dat ze rekening houden met fietsers.

Ik besluit in Bedoin door te rijden om eens een stuk van de route te pakken.

Het gaat niet slecht en rijd in 21 min tot aan het bos. Linksaf en het gaat direct omhoog.

Als ik de eerste bocht neem het bos in zit ik al op mijn kleinste versnelling en als ik even niet oplet en schrik van een achterop komende auto zit ik naast het asfalt en moet met mijn voeten aan de grond.

Teleurgesteld draai ik om en laat me naar beneden rollen. Terug naar Bedoin en verder naar de camping. Als ik aankom bij de camping staat mijn vrouw te wachten voor een mooie foto.

Met op de achtergrond de Mont Ventoux in zijn volle glorie.

Maar na mijn testritje komt er een beetje twijfel en zal ik de volgende morgen voorbereid moeten zijn.

De planning is om vroeg te vertrekken maar we hebben een slechte nacht en doen eigenlijk geen oog dicht. Waarom niet? Geen idee

We besluiten dus niet te gaan en stellen het uit tot later op de dag. Fout!!!

Het is overdag 34 graden en het koelt niet af. Om deze dag niet als verloren te beschouwen besluit ik toch om te gaan vertrekken. 

Ik start op de camping net als woensdag en als ik in Bedoin aangekomen ben eet ik nog een banaantje en na een plasje ga ik van start.

Na wederom 21 minuten kom ik bij het begin van het bos en begin vol verwachting aan de klim.

Ik zit bijna direct aan mijn limiet en denk : wat ben ik aan het doen.

Ik trap door en kom door de eerste bochten. Ik merk dat drinken moeilijk wordt en vraag me af hoe ik die 10 kilometer door het bos ga overleven.

Ik zie op mijn Mio cyclo505 dat ik nu 11,5% stijging heb en krijg door ademnood en de warmte geen kans meer mijn trappers rond te krijgen en moet met de voeten aan de grond.

Nadat mijn hartslag weer wat gedaald is besluit ik weer op te stappen. Mijn vrouw geeft me een zetje en ik trap weer door. Na een kleine 100 meter merk ik dat het onbegonnen werk is en besluit te stoppen.

Geschrokken drink ik wat en vertel mijn vrouw wat ik ga doen. Ik ga naar beneden en daarna door naar de camping.  Er komen nog meer dagen en weet ik nu hoe het staat en wat er nodig is.