Terug van Frankrijk  3.

Wat is daar allemaal gebeurt!!

Na de beklimming van zaterdag ga ik op zondag 4 september voor de beklimming vanuit Sault. Ik was er nog niet geweest maar als we zondagochtend ook weer vroeg wegrijden is ruim 30 km verder Sault in zicht.

Een prachtige route waarop ik me alweer verheug om terug te rijden naar de camping maar eerst de beklimming.

De beklimming waarin ik ook kennis ga maken met de kale vlakte vanaf Chalet Renard.

In het dorp mijn fiets uit de auto, wiel erin en ik ga direct van start. Met het getankte vertrouwen van zaterdag ga ik vol vertrouwen van start en de eerste kilometers gaan vlot.

Ik haal wat mensen in en ik wordt op mijn beurt ook ingehaald. De snelheden wisselen en moet regelmatig schakelen naar klein en groot. 

Met een gemiddelde snelheid van 14,3 km/u en een maximum van 45 km/u leg ik de kilometers af en zonder problemen kom ik bij Chalet Renard aan. 

Ik voel me goed en kijk links naar boven om te zien hoe de eerste kilometers van de laatste 6 eruit zien. Ik drink wat en eet een reepje en stap weer op.

Deze 6 km naar de top vragen ook het uiterste van je. Ik heb weinig tot geen wind en zonnig is het ook nog niet echt ( vroeg gestart) maar de stijgingspercentages liegen er niet om.

Ik zet door en en het eind komt in zicht. 

Onderweg maakt Sport-photo een foto en wil dat je een kaartje aanpakt maar ze staan net op een punt waar ik mijn handjes aan het stuur nodig heb dus stopt hij het kaartje zelf in mijn achterzak. Later zal blijken dat ze minimaal 12 euro vragen voor het kleinste formaat foto.

Ik heb gelukkig mijn vrouw bij me die prachtige foto's maakt.

Voor de laatste bocht op 1000 meter onder de top is het nog even lastig maar ik zet door en zie de laatste bocht rechtsom. Nog even een steil stukje en ik ben boven. ppffffff

Ook binnen de 2 uur. 1 uur en 48 minuten en 33 seconden.

Ik ben blij en heb nu de 2e beklimming binnen. Ook hier een kus en een foto.

Nog wat drinken , eten en weer naar beneden.

Ik verheug me op deze afdaling en vraag mijn vrouw alvast naar beneden te gaan voor een mooie actiefoto. Nou , en die is gelukt.

En eentje verderop richting Sault.

In Sault aangekomen kiezen we ervoor om eens lekker rustig te gaan eten.

Het wordt een hamburger met grote frieten en wat salade. Samen met een frisse cola.

Na de lunch besluit ik terug te fietsen naar de camping en denk aan de Col de Abeilles die ik op de heenweg passeerde.

Ik ga op pad en krijg meteen een beklimming van bijna 10 % die enkele kilometers duurt.

Een weg door een prachtige omgeving en uiteindelijk is het een heerlijke rit ondanks de warmte van wederom 34 graden.

Geleidelijk loopt de weg omhoog en ik kan blijven trappen zonder in de problemen te komen.

Na deze klim volgt een afdaling van bijna 15 km die als een extra beloning voelt.

Heerlijk naar beneden met een snelheid van ruim 60 km per uur.

Weer een beklimming binnen en nu nog een keer Bedoin proberen.

Eerst een paar dagen iets anders zoals een dagje naar Avignon en de markt van Bedoin en ondertussen toch wat fietsen in de omgeving. 

Terug van Frankrijk  2.

Wat is daar allemaal gebeurt!!

Vrijdag kiezen we ervoor om de markt in Carpentras te bezoeken. Het is tenslotte ook vakantie voor mijn vrouw.
In de middag kies ervoor een ritje naar Malaucéne te maken en daar een kijkje te nemen bij de start van de klim.
Samen met de kilometers terug zijn het toch ruim 31 kilometers en heb een idee wat me de volgende te wachten staat. Op zaterdag staat de klim vanuit Malaucéne op de planning.

De nacht is warm maar de nachtrust is een stuk beter dan eerder deze week.
Om 06.30 uur staat de wekker en rond 07.30 uur rijden we de camping af om na 25 minuten in Malaucéne aan te komen. 15 minuten later fiets ik weg van de parkeerplaats en start de beklimming van 21 km. Het is nergens vlak en soms kijk ik omhoog om te waar de weg heen loopt en zie dan de weg omhoog lopen en er lijkt geen eind aan te komen.
De vliegen zitten ook aan deze zijde van de berg en ze blijven me opzoeken. De neiging om mijn stuur los te laten om ze weg te slaan verdring ik want ze komen toch terug.

Mijn vrouw  maakt af en toe een foto en kan aan me zien dat het zwaar is. 

Ze roept dat het goed gaat en vraagt of ik een andere bidon wil. Nee.......

In de bochten kies ik zoveel mogelijk de buitenzijde om even mijn benen rust te geven maar dat mag geen naam hebben. 

Het wordt alleen maar steiler en ik vraag me af waar het vlakker wordt....maar dat komt niet.

Tergend lange stukken lopen omhoog en ik dwing mezelf naar beneden te kijken om niet te zien hoelang het door loopt. Ik zie op mijn Mio cyclo 11,5 % verschijnen en vraag me af of ik het ga redden.  ik kom er door heen en trap door en zie zelfs kans om snel mijn bidon aan mijn mond te zetten en knijp er dan ook eens flink in.

Als ik op het parkeerterrein van Mont Serein aan kom zet ik even mijn benen aan de grond

om nog wat te drinken, een gelletje te nemen en mijn hartslag wat te laten zakken.
Ik krijg van mijn vrouw een nieuwe bidon en vertrek weer. Op naar boven en weet nu wel dat ik het ga halen maar zwaar blijft het. Ik kan niet kleiner meer schakelen en heb ook nergens een moment dat ik een tandje zwaarder kan.
Met een gemiddelde van 10,6 km kom ik boven en na 1 uur 59 min en 45 seconden stopt de klok. Ik zit nipt binnen de 2 uur maar heb het gehaald.

Na een kus van mijn vrouw ,een foto en het nagenieten van de prestatie trek ik mijn jack aan en begin aan de afdaling.
Met een gemiddelde van 46 km/u en een maximale snelheid van 70.9 km/u stort ik me in de afdaling en het lawaai in je oren is enorm maar ik geniet.
Ik probeer zo weinig mogelijk te remmen al moet dat af en toe wel om het veilig te houden.

Als ik beneden aan kom is alle vermoeidheid weg en besluit ik als extra beloning terug te fietsen naar de camping, 13 km verderop.
Deze is binnen en morgen ga ik voor de beklimming vanuit Sault.
Relive mijn Rit en kijk de beklimming vanuit een ander oogpunt.